افسانه گشته ام به غم عشق ..

افســانه گشته ام به غم عشق، تا شدم

افســــونی نـــظاره چـــشم ســـیاه تــــو

شادی نصیب گشته ام ای دوست! تا مرا

دل شـــد نشـــان نـــاوک تـــیر نگـــاه تــو

******

دست قضا کشیده چه خوش نقش دوست را

بــــا آب و رنگ عشـــق، بـــر اوراق خاطــــرم

در پـــــرتو حــــقیقت ایمــــان بجـــان دوسـت 

راهــــی دگـــر به غــیر غــم عشــق نسـپرم

******

احســـاس مـی کنم کـه در فضای درون مـن

از روشـــنای مــهر تــو، لبریــز گشــته است

با یـــاد سرو قــــامتت ای نــوبهـــار حســـن

دل با نشاط و، جان طــرب انگیز گشته است