دوره امتحانا

من زیاد با بچه هایی که اینجان آشنا نیستم ولی امیدوارم هکی مدرسه ایه امتحاناش رو خوب بده وامیدوارم شما هم برای من دعا کنیدتاامتحانا رو خوب بدم.

ممنون

دروگران پگاه

پنجره را به پهنای جهان می گشایم:
جاده تهی است. درخت گرانبار شب است.
نمی لرزد ، آب از رفتن خسته است : تو نیستی ، نوسان نیست
تو نیستی ، و تپیدن گردابی است
تو نیستی ، و غریو رودها گویا نیست ، و دره ها ناخواناست
می آیی :‌ شب از چهره ها بر می خیزد ، راز از هستی می پرد
می روی : چمن تاریک می شود ، جوشش چشمه می کشند
چشمانت را می بندی : ابهام به علف می پیچد
سیمای تو می وزد ، و آب بیدار می شود
می گذری ، و آیینه نفس می کشد
جاده تهی است. تو باز نخواهی گشت ، و چشم به راه تو نیست
پگاه ، دروگران از جاده ی روبرو سر می رسند: رسیدگی خوشه هایم را به رویا دیده اند.

من بی تو چه کنم؟

در این وضع ناهنجار من

سرداب من

گرداب غم

بگو آخر تو ای جانا

که من بی تو چه کنم؟!

در این سوز و گداز و آه من

راه من

همراه غم

بگو با من تو ای جانا

که من بی تو چه کنم؟!

در این تنهایی و بی تو ماندن

بی تو خواندن

در سوگ غم

بگو با من تمام نا

که من بی تو چه کنم؟!

که من بی تو

در این سرداب

در این گرداب

در این پیچ و خم و مرداب

در این وادی

که ندارد هیچ آزادی

بگو آخر تو ای جانا

که من بی تو چه کنم؟!

در این سوز و غم و آه

در این راه

پی تردید ماه

بی پناه

در این آشیان

که نشد زد یک فغان

بگو با من تو ای جانا

که من بی تو چه کنم؟!

مهربانم...

مهربانـــم !

شرمنــده ام

کــه هیچ وقت، مهربانــی هایت را منتشـــر نکردم

امـا تــا دلــت بخواهد گلایـه هـا را “پست” کردم

و غریبه هــا “لایک” زدند …

کــاش می توانستم

صدای تــو را بنویسم!

نمیدانم...

نمی دانم آخر تکلیف این سکوت چه می شود؟

نمی دانم غبار این تنهایی چرا بر دل من نشسته است؟

نمی دانم من چرا اینم؟

چرا آن نیستم؟!

نگاه می کنم به اطرافم …

چرا نمی دانم های من یک جا جمع شده است؟!

چرا باید بگویم که نمی دانم؟

کاش می شد که بدانم …

دلم می خواهد از همه چیز سر در بیاورم ،

از راز چارقد گل دار خانجون

که چرا اینگونه آنرا درست کرده اند …

و همینطور از تسبیح درشت آقا بزرگ

که به راستی چرا انقدر درشت است …

دلم می خواهد بداند چرا وقتی که می خواهم بخوابم ، نمی دانم هایم دو چندان می شود.

چرا باید به خودم جواب دهم

هی بگویم نمی دانم

نمی دانم

نمی دانم

نمی دانم های من اندک اندک بسیار شد …

وانگه دریا شد !

دریای نمی دانم هایم کنون دریایی ست برای خود

نمی دانم چرا نمی دانم …!

کاش می شد که بدانم !

قشنگ زندگی کنیم

می شود

با پنجره ها حرف زد ….

می شود با یک نارنجی تند

یا سبز

یا آبی آسمانی

لبخند را در نگاه خسته پنجره ها نقاشی کرد ….

قشنگ زندگی کنیم

دیگرنیست..

حالا دیگر نیست !

دیگر زمزمه های خواندنش در کنار من نیست

شاید …

شاید باید ، بایدها را نابود کرد …

اشک تمساح ها را نابود کرد

طلوع من ها را نابود کرد ،

زیرا دیگر غروبی پر نمی زند تا

موقع رفتن من فرا رسد.

پدر نیست

عشق هم گویی نیست

دیگر نیست !

زمان سنگین است

سنگینی می کند بر دلم

بخندید

بخندید

آری بخندید

تا عاقبت بخندید

بابا آب داد

بابا نان داد

بابا

آری بابا

بابا دیگر نیست که اینها را بدهد …

بابا مُرد

از بس که جان ندارد

مثل مادری که مُرد

از بس که جان نداشت !

سالگرد بابا

دیگر می گویی ؛

سالگردش

مراسمش

فوتش

سنگ قبرش

پس کجاست خودش ؟!!

نیست !

دیگر نیست !

هرکی معنیش رو فهمید به منم بگه

نگفتم:« عزیزم٬این کار را نکن. »
نگفتم:« برگرد و یک بار دیگر به من فرصت بده. »
وقتی پرسید دوستش دارم یا نه٬ رویم را برگرداندم.
حالا اون رفته٬ و من تمام چیزهایی را که نگفتم می شنوم.
نگفتم:« عزیزم٬متأسفم٬چون من هم مقصر بودم. »
نگفتم:« اختلاف را کنار بگذاریم٬چون تمام آنچه می خواهیم عشق و وفاداری و مهلت است. »
گفتم:« اگر راهت را انتخاب کرده ای٬من آن را سد نخواهم کرد. »
حالا اون رفته و من تمام چیزهایی که نگفتم می شنوم.
نگفتم....

مادرم..

دلتنگ بازی های کودکانه نیستم

حالا هم در کوچه ها

برای زمین خوردن

بهانه هست ...

فقط می ترسم

می ترسم از اینکه

برای گریه کردن

روی پیراهن مادرم

زیادی بزرگ شده باشم...

خخخ