تیغ و رگ...

خاطرات آدم مثل یه تیغ کند میمونه که رو رگت میکشی!

نمیبره اما تا میتونه زخمیت میکنه ...

 . 

یک جایی می رسد که آدم دست به خودکشی می زند

نه اینکه یک تیغ بردارد رگش را بزند

نه!

قید احساسش را می زند.

 . 

تنهایی ست دیگر

بر می دارد تیغ را و می کشد

روی همه ی رگهای عادت...روی پوست ورآمده ی خاطرات...

 . 

ای کاش لمس کردن تیغ با رگهایم گناه نداشت!

می توانستم با تیغ رگهایم را نوازش کنم

تا از این تنهایی، از این عشق سوخته رها می شدم و به آرامش می رسیدم

درست مثل آرامشی که او در آغوش دیگری بدست آورد...